تحقیق اسلام و زرتشت

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏منج‏ي‏ در دين زرتشت
‏اهميت‏بررس‏ي‏ نجاتبخش‏ي‏ در اديان، به دليل افزايش گرايش بشر معاصر به پديده دين است. يك‏ي‏ از علل اصل‏ي‏ اي‏ن گرايش، ارائه تصوير‏ي‏ ام‏يد بخش و ‏نوران‏ي‏ از آينده بشر، توسط اديان آسمان‏ي‏ است.
‏محور اصل‏ي‏ بحث در مقاله حاضر، ظهور منج‏ي‏ آخر الزمان است كه در متون كهن زرتشت‏ي‏ از آن به سوشيانس، يعن‏ي‏ سود دهنده و خير خواه، تعبير م‏ي‏‏شود. اين برگزيده اله‏ي‏، زمان‏ي‏ كه جهان آكنده از تباهي‏ ‏ها شود، در بخش مركز‏ی‏ زمين ظهور خواهد كرد. سوشيانس از فرزندان زرتشت است كه نطفه‏اش به شيوه معجزه‏آساي‏ی‏ در درياچه نگهدار‏ی‏ م‏ی‏‏شود و مادر او دوشيزه‏ا‏ی‏ است از نژاد زرتشت پيامبر. اين شخصيت‏اله‏ی‏‏درصفات‏و ويژگيها شباهت‏خاص‏ی‏ به زرتشت پيامبر خواهد داشت.
‏در پايان مقاله به شباهتهاي‏ی‏ اشاره شده است كه در متون دين‏ی‏ اسلام و زرتشت، ميان حضرت مهد‏ی‏‏«عجل‏الله تعال‏ی‏ فرجه‏الشريف‏» و سوشيانس وجود دارد.
‏كليد واژه‏ها: اديان، اسلام، زرتشت، منج‏ی‏ آخر الزمان، مهد‏ی‏، سوشيانس.
‏دل‏بستن به جهان‏ی‏ روشن و نوران‏ی‏ و خال‏ی‏ از هرگونه ظلم و ستم، تشكيل اجتماع‏ی‏ كه معيارها‏ی‏ معنو‏ی‏ و انسان‏ی‏ بر آن حاكم باشد و رسيدن به جامعه‏ا‏ی‏ كه در آن ستمگر‏ی‏‏وستمديدگ‏ی‏‏و زور و زورمدار‏ی‏ بر مردم و سرنوشت آنان معنا و مفهوم‏ی‏ نداشته باشد، در پس اين جهان پر هرج و مرج و آكنده از ظلم و استثمار، از آمال و آرزوها‏ی‏ ديرينه انسان بوده و هست.
‏انديشه جامعه آرمان‏ی‏ در آثار انديشمندان و فلاسفه بزرگ نيز مشهود است. از زمان‏ی‏ كه افلاطون مدينه فاضله را پايه‏گذار‏ی‏ كرد، تا قرنها بعد كه مساله مسيانيسم، (اصل اعتقاد جامعه به موعود و اينكه هر جامعه‏ا‏ی‏ در نهاد خويش، اين اعتقاد را به عنوان عكس‏العمل طبيع‏ی‏ و فطر‏ی‏ دارد.)
‏مطرح گرديد، جلوه‏ها‏ی‏ گوناگون اعتقاد به مساله نجاتبخش‏ی‏ و ظهور منج‏ی‏ در دوره پايان‏ی‏ زندگ‏ی‏ بشر، نزد متفكران نمودار گشت.‏
‏انديشه نجاتبخش‏ی‏ و ظهور نجات دهنده‏ا‏ی‏ كه در دوره پايان‏ی‏ اين جهان، نظام‏ی‏ منطبق با قانونها‏ی‏ اله‏ی‏ برقرار سازد، در اديان وجود داشته است و نه تنها جنبه خيال‏ی‏ ندارد، بلكه وجه‏مشترك همه اديان اله‏ی‏ است و به تصريح اديان، تحقق اين نظام، ثمره كوشش برگزيدگان خدا و مردان حق‏ی‏ است كه به زندگ‏ی‏ بشر سرگشته و وامانده، رنگ‏ی‏ نو م‏ی‏‏بخشند.
‏در دين مبين اسلام تصريح شده است كه آينده از آن مستضفان است و به عقيده شيعيان، حضرت مهد‏ی‏‏«عجل‏الله تعال
‏2
‏ی‏ فرجه‏الشريف‏» برا‏ی‏ استقرار جهان‏ی‏ آراسته به همه فضايل و عار‏ی‏ از هرگونه زشت‏ی‏ و پليد‏ی‏ پيكار ‏می‏‏كند تا به وعده اله‏ی‏ تحقق عين‏ی‏ ب‏خشد كه جاء الحق و ذهق‏الباطل.
‏در آيين زرتشت نيز سوشيانسها رسالت تحقق بخش‏ی‏ عدالت در جهان آينده را برعهده دارند‏؛‏ زرتشت، نويد آمدن منج‏ی‏ در دوره پايان‏ی‏ جهان را داده است. دين زرتشت‏يك‏ی‏ از اديان اله‏ی‏ است. قرآن كريم و نيز فرموده‏ها‏ی‏ پيامبراكرم‏«صل‏ی‏ الله عليه وآله‏» مؤيد اين مطلب است. در آيه شريفه ان الذين آمنوا و الذين هادوا و الصابئين و النصارى و المجوس و الذين اشركوا ان الله يفصل بينهم يوم القيام‏ه‏ ‏؛‏ منظور از مجوس زرتشتيان م‏ی‏‏باشند‏؛‏ خداوند تكليف ايمان آورندگان و پيروان را از كسان‏ی‏ كه مشرك هستند، جدا م‏ی‏‏داند.
‏پيامبر اكرم‏«صل‏ی‏ الله عليه وآله‏» نيز زرتشت (مجوس)را اهل كتاب‏دانسته و فرموده‏اند: «ايشان پيامبر‏ی‏ داشتند كه او را كشتند و كتاب‏ی‏ نيز داشتند كه آن را سوزاندند.»
‏پورداوود‏,‏ زنده كننده زبانها‏ی‏ ايران باستان كه كتاب يشت‏ها را نيز به رشته تحرير درآورده در مقدمه گاتها و سروده‏ها‏ی‏ زرتشت آورده است:
‏تحقيقا نم‏ی‏‏دانيم محل ولادت و زمان زندگ‏ی‏ زرتشت‏كجا و ك‏ی‏ بوده است؟ برا‏ی‏ اينكه، زرتشت متعلق به زمان بسيار قديم است كه دست تاريخ به آستان بلند آن نم‏ی‏‏رسد.
‏درباره عصر زرتشت، اختلاف آرا و روايات تاريخ‏ی‏ بسيار زياد است‏بطور‏ی‏ كه اقوال بين سال 600 تا 6000 قبل از ميلاد مسيح در نوسان است.
‏موافق روايات عاميانه زرتشتيان، زرتشت در حدود 660 ق.م به دنيا آمد و در سال 583 ق.م در سن هفتاد سالگ‏ی‏ بهنگام هجوم لشگر «ارجاسب توران‏ی‏‏» در آتشكده بلخ كشته شد.
‏در ميان كتب زرتشتيان، گاتها يا سروده‏ها‏ی‏ زرتشت، قديم‏ی‏‏ترين و معتبرترين آنهاست و بعد از آن، اوستا شامل دستورها و فرمانها‏ی‏ زندگ‏ی‏ است. كتاب بندهش كه در قرن سوم هجر‏ی‏ نوشته شده، در مورد مساله «منج‏ی‏‏»، نظريه‏هاي‏ی‏ چون نظريات شيعه دارد، در حال‏ی‏ كه در اوستا اين موارد به چشم نم‏ی‏‏خورد.
‏بعد از گسترش اسلام در ايران، گروه‏ی‏ به دين زرتشت‏باق‏ی‏ ماندند كه عده‏ا‏ی‏ از آنان به هندوستان مهاجرت كردند و عده‏ا‏ی‏ ديگر تحت‏حكومت اسلام‏ی‏ ماندند و جزيه پرداختند. ب‏ه ‏مرور زمان آداب و رسوم و خط و زبان اوستا به سبب دشوار‏ی‏ رو به فراموش‏ی‏ گذاشت تا جاي‏ی‏ كه فقط چند نفر به راز و رمز و خط اوستا آگاه‏ی‏ داشتند. با اوج هضت‏خاورشناس‏ی ‏، «انكتيل دو پرون‏» فرانسو‏ی‏ به هند رفت و با زحمت فراوان و خط اوستا و پهلو‏ی‏ را آموخت‏ ؛‏ حدود دويست‏سال پيش، او نخستين ترجمه اوستا را در سه جلد بزرگ به زبان فرانسه نوشت و از آن پس زرت‏شتيان هم شروع به تحقيق كردند. ‏
‏3
‏اوستا شامل دو بخش اوستا‏ی‏ گاهان‏ی‏ و اوستا‏ی‏ جديد م‏ی‏‏باشد‏ ؛‏ لذا تحقيق پيرامون منج‏ی‏ در دين زرتشت از هر دو بخش اوستا و نيز ديگر كتب معتبر زرتشتيان انجام شده است.
‏مسلم اين است كه اعتقاد به ظهور نجات بخش در دين زرتشت وجود دارد‏,‏ نجات دهنده از خاندان نبوت و از فرزندان زرتشت است و اصولا شخصيت‏ی‏ اله‏ی‏ و آسمان‏ی‏ دارد و در صفات و ويژگيها به پيامبر و دين آور آغازين شبيه و جامع همه خصوصيات اوست. در اوستا م‏ی‏‏خوانيم كه: «فروهرها‏ی‏ نيك توانا‏ی‏ پرهيزگاران را كه 99999 تا‏ی‏ آنها از نطفه زرتشت پاسبان‏ی‏ م‏ی‏‏كنند، م‏ی‏‏ستاييم.»
‏هرمزد، سرور جهان هست‏ی‏ منتظران را به نجات دهنده‏ا‏ی‏ كه خواهد فرستاد، چنين نويد م‏ی‏‏دهد: «كس‏ی‏ كه در اين راه با ديوان و مردمان، كه به نوبه خود با او (زرتشت) مخالفت م‏ی‏‏كنند، ستيز كرده است‏ ؛‏ يعن‏ی‏ از آن مردم‏ی‏ است كه به او (زرتشت) وفا دارند چنين كس‏ی‏ با دينش (وجدانش) تو را دوست، برادر يا پدر است، اهورامزدا سرور خانه، ما را نجات خواهد داد.»
‏نام منج‏ی‏ د‏ين زرتشت، سوشيانس يا سوشيانت ‏ است. اين واژه در اوستا‏ی‏ گاهان‏ی‏ و اوستا‏ی‏ جديد، بصورت مفرد و جمع به كار رفته است كه سودمند يا رهانندگان آيين خير يا خيرخواهان جماعت معن‏ی‏ م‏ی‏‏شود.
... ‏از اين جهت‏سوشيانس ناميده خواهد شد (يعن‏ی‏ استوت ارت) زيرا كه‏ سراسر جهان ماد‏ی‏ را سود دارد. ‏
‏آنجا كه زرتشت‏به پيامبر‏ي‏ برگزيده م‏ی‏‏شود و با اهورا مزدا سخن م‏ی‏‏گويد، آمده است: «ا‏ی‏ اهورا! آن راه منش نيك را كه به من گفت‏ی‏[بازنما] آن راه هموار و خوب ساخته شده راست‏ی‏ كه روان "سوشيانسها" از آن به سو‏ی‏ پاداش‏ی‏ كه به نيك انديشان نويد داده شد، (پاداش‏ی‏ كه بخشش توست) خواهند خراميد.»
‏سوشيانس آنجا كه بصورت مفرد به‏كار رفته است، نام‏ی‏ است‏برا‏ی‏ آخرين آفريده خداوند، آفريده‏ا‏ی‏ از تبار نيكان و پرهيزگاران كه فروهرش ستودن‏ی‏ است سوشيانس بصورت مفرد در وا‏قع نام ديگر استوت ارت م‏ی‏‏باشد. ‏ اما سوشيانس در كاربرد جمع خود در اوستا به معن‏ی‏ نجات دهندگان، بيانگر نقش سوشيانسها در بازساز‏ی‏ جهان آينده‏است، آنان همان وظيفه‏ا‏ی‏ را به عهده دارند كه زرتشت داشت، آنان از نژاد زرتشت پيامبر و از نطفه اويند. اين سوشيانسها عبارتند از: هوشيدر، هوشيدرماه و سوشيانس كه از نطفه زرتشت هستند.
‏بنابراين سوشيانس به معنا‏ی‏ خاص، كس‏ی‏ است كه در پايان جهان ظهور خواهد كرد.
‏و آن كه سوشيانس پيروزگر نام خواهد داشت و استوت ارت نيز ناميده خواهد شد، در بخش مركز‏ی‏ زمين ي‏عن‏ی‏ خونيره سوشيانس خواهد بود.
‏5
‏زرتشتيان قائل به ظهور سه منج‏ی‏ هستند كه هريك به فاصله هزار سال از ديگر‏ی‏ ظهور خواهند كرد كه به ترتيب عبارتند از: «هوشيدر»، به معن‏ی‏ پروراننده قانون، و «هوشيدرماه‏» به معن‏ی‏ پروراننده نماز و نيايش، و «استوت ارت‏» آخرين منج‏ی‏، كه با آمدن او جهان نو م‏ی‏‏شود و رستاخيز ‏می ‏گردد و مردگان زنده م‏ی‏‏شوند و زندگان نيز عمر‏ی‏ هميشگ‏ی‏ خواهند داشت. چگونگ‏ی‏ زاده شدن آنان به اين نحو است كه سه نطفه از زرتشت در آب درياچه كيانسه يا هامون وجود دارد كه تعداد‏ی‏ فروهر از آنها نگهبان‏ی‏ م‏ی‏‏كنند. زمان تولد هريك كه فرا رسد، دوشيزه‏ا‏ی‏ پانزده‏ساله برا‏ی‏ شستن سر، به آب كيانسه وارد شود و آبستن گردد. س‏ی‏ سال به پايان هزاره چهارم، يعنى هزاره زرتشت پيامبر، دختر‏ی‏ «نام‏ی‏ پد» نام در آب شستشو كند و به هوشيدر آبستن شود. س‏ی‏ سال پيش از پايان هزاره پنجم دختر‏ی‏ «وه‏پد» نام در آب شستشو م‏ی‏‏كند و هوشيدر ماه از او زاده شود. و بالاخره س‏ی‏ سال به پايان هزاره ششم دختر‏ی‏ «گواگ‏پد» نام در آب درياچه شستشو م‏ی‏‏كند و به سوشيانس، آخرين موعود زرتشت‏ی‏، آبستن م‏ی‏‏شود. اين سه دختر پانزده سال كامل دارند كه باردار م‏ی‏‏شوند و پيش و پس از آبستن‏ی‏ تا هنگام تولد فرزندشان با كس‏ی‏ همبستر نشده‏اند و در زمان باردار‏ی‏، كس‏ی‏ جز خود‏شان از باردار‏ی‏ آنان آگاه نيست. ‏
‏باردار‏ی‏ مادر سوشيانس شباهت زياد‏ی‏ به باردار‏ی‏ مادر حضرت مهد‏ی‏‏«عجل‏الله تعال‏ی‏ فرجه‏الشريف‏» دارد. مادر حضرت مهد‏ی‏‏«عجل‏الله تعال‏ی‏ فرجه‏الشريف‏» نيز دارا‏ی‏ باردار‏ی‏ پنهان بود و آثار حمل در او آشكار نبود.
‏زمينه سازان قيام منج‏ی‏ ظهور بهرام ورجاوند و پشيوتن در دين زرتشت‏ب‏ه ‏عنوان زمينه سازان قيام منج‏ی‏ مطرح گرديده است و درست‏شبيه قيام خراسان‏ی‏ و قيام معروف يمان‏ی‏ قبل از ظهور حضرت حجت‏«عجل‏الله تعال‏ی‏ فرجه‏الشريف‏» م‏ی‏‏باشد. اين دو تن، زمينه را برا‏ی‏ آمدن "هوشيدر" آماده م‏ی‏‏كنند و نابسامانيها و آشوبهاي‏ی‏ را كه آرامش و آسايش را بر هم زده است، فرو م‏ی‏‏نشانند. خروج بهرام، مژده پايان شب سياه و طلوع سپيده اميد گروندگان راستكار و درست پيمان‏ی‏ است كه سالها سرزنش بيدينان را تحمل كرده‏اند. او خواهد آمد تا دين زرتشت را سامان دهد. پشيوتن نيز يك‏ی‏ از بي‏ ‏مرگان جاودانه است كه برا‏ی‏ استحكام دين زرتشت قيام م‏ی‏‏كند. قيام پشيوتن، آخرين قيام نيكمردانه‏ا‏ی‏ است كه اندك‏ی‏ پيش از هزاره هوشيدر رخ م‏ی‏‏دهد و هدف او بازساز‏ی‏ دين و برپاداشتن آيينها‏ی‏ دين‏ی‏ و گسترش آموزشها‏ی‏ آن است.
‏وضعيت جهان در پايان هر يك از هزاره‏ها جهان در پايان هريك از هزاره‏ها جهان‏ی‏ است آكنده از تباهيها و پريشانيها‏ ؛‏ جهان خراب‏ی‏ كه در آن، همه كس و همه‏چيز راه نابود‏ی‏ م‏ی‏‏پيمايد‏ .
‏ ب‏ی‏‏سامان‏ی‏، سيه‏روز‏ی‏، نابرابر‏ی‏، نامردم‏ی‏ و... گلو‏ی‏ همه را م‏ی‏‏فشارد و اين‏ ‏همه گسيختگ‏ی‏ و نابسامان‏ی‏ از نشانه‏ها‏ی‏ ظهور آنان است