دانلود مقاله بحران اخلاقي
دسته بندي :
انسانی »
مدیریت بحران
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
جهان ما را با بحرانهاي زيادي مي شناسند. بحران هويت، بحران اخلاقي، بحران مشروعيت، بحران اعتماد و... با اين همه شايد بحران اخلاقي يکي از مهمترين بحرانهايي باشد که جهان ما با آن روبه روست. اما پرسش اين است که بحران اخلاقي به چه اخلاقيست و چه رويه ها و شقوقي را داراست؟ چرا ما بايد اين بحران را جدي بگيريم و وضعيت آن در سده هاي نوزدهم و بيستم و بيست و يکم چگونه بوده است. نقش دين و معنويت در رفع اين بحران تا چه اندازه است؟ اينها برخي پرسشها هستند که در اين مقال سعي مي کنيم بدانها نزديک شويم.
بحران اخلاقي چيست؟
اولين پرسش در مورد ماهيت بحران اخلاقي است. اما شايد در اينجا هم به جهت ابهامهاي مفهومي زيادي که وجود دارند بهتر باشد بپرسيم که بحران اخلاقي چه نيست، به جاي اينکه از چيستي و ماهيت بحران اخلاقي سخن بگوييم.
در اولين گام بايد تفاوت ميان بحران اخلاقي و بحران هويت را بازگوييم. هويت را ناشي از تصاوير ما از خودمان، جهان و زندگي اجتماعي مي دانند. اين تصاوير که با هم همبستگي دارند و در طول تاريخ فراز و نشيبهاي خود را پشت سر گذاشته اند، هويت را به وجود مي آورند. در اين بستر، ما هويتي به نام هويت ايراني - اسلامي داريم که با يک تصوير و تعريف نسبت به انسان و جهان و همچنين زندگي اجتماعي شناخته مي شود. همچنان که هويت چيني و هويت ژاپني و هويت هندي با تصويرهايي خاص نسبت به هستي و انسان و زندگي اجتماعي شناخته مي شوند. اين هويتها هرچند با يکديگر شباهت دارند، اما تفاوتهايشان به اندازه اي است که مي توان قايل به چندين تصوير مختلف نسبت به انسان و جهان و زندگي اجتماعي در مورد آنها شد. به طور مثال هويت ايراني- اسلامي بيش و پيش از هويت هندي در مورد زندگي اجتماعي سخن گفته است. به تعبير ديگر دين اين دو هويت که يکي اسلام است و ديگري هندوئيسم و بوديسم تصويرهاي متفاوتي نسبت به زندگي اجتماعي دارند. آنچه در اسلام در مورد زندگي اجتماعي گفته شده بيشتر از چيزي است که ما در هويتهاي هندي و چيني در مورد زندگي اجتماعي و سياسي سراغ داريم.
2
جهان ما را با بحرانهاي زيادي مي شناسند. بحران هويت، بحران اخلاقي، بحران مشروعيت، بحران اعتماد و... با اين همه شايد بحران اخلاقي يکي از مهمترين بحرانهايي باشد که جهان ما با آن روبه روست. اما پرسش اين است که بحران اخلاقي به چه اخلاقيست و چه رويه ها و شقوقي را داراست؟ چرا ما بايد اين بحران را جدي بگيريم و وضعيت آن در سده هاي نوزدهم و بيستم و بيست و يکم چگونه بوده است. نقش دين و معنويت در رفع اين بحران تا چه اندازه است؟ اينها برخي پرسشها هستند که در اين مقال سعي مي کنيم بدانها نزديک شويم.
بحران اخلاقي چيست؟
اولين پرسش در مورد ماهيت بحران اخلاقي است. اما شايد در اينجا هم به جهت ابهامهاي مفهومي زيادي که وجود دارند بهتر باشد بپرسيم که بحران اخلاقي چه نيست، به جاي اينکه از چيستي و ماهيت بحران اخلاقي سخن بگوييم.
در اولين گام بايد تفاوت ميان بحران اخلاقي و بحران هويت را بازگوييم. هويت را ناشي از تصاوير ما از خودمان، جهان و زندگي اجتماعي مي دانند. اين تصاوير که با هم همبستگي دارند و در طول تاريخ فراز و نشيبهاي خود را پشت سر گذاشته اند، هويت را به وجود مي آورند. در اين بستر، ما هويتي به نام هويت ايراني - اسلامي داريم که با يک تصوير و تعريف نسبت به انسان و جهان و همچنين زندگي اجتماعي شناخته مي شود. همچنان که هويت چيني و هويت ژاپني و هويت هندي با تصويرهايي خاص نسبت به هستي و انسان و زندگي اجتماعي شناخته مي شوند. اين هويتها هرچند با يکديگر شباهت دارند، اما تفاوتهايشان به اندازه اي است که مي توان قايل به چندين تصوير مختلف نسبت به انسان و جهان و زندگي اجتماعي در مورد آنها شد. به طور مثال هويت ايراني- اسلامي بيش و پيش از هويت هندي در مورد زندگي اجتماعي سخن گفته است. به تعبير ديگر دين اين دو هويت که يکي اسلام است و ديگري هندوئيسم و بوديسم تصويرهاي متفاوتي نسبت به زندگي اجتماعي دارند. آنچه در اسلام در مورد زندگي اجتماعي گفته شده بيشتر از چيزي است که ما در هويتهاي هندي و چيني در مورد زندگي اجتماعي و سياسي سراغ داريم.
2
جهان ما را با بحرانهاي زيادي مي شناسند. بحران هويت، بحران اخلاقي، بحران مشروعيت، بحران اعتماد و... با اين همه شايد بحران اخلاقي يکي از مهمترين بحرانهايي باشد که جهان ما با آن روبه روست. اما پرسش اين است که بحران اخلاقي به چه اخلاقيست و چه رويه ها و شقوقي را داراست؟ چرا ما بايد اين بحران را جدي بگيريم و وضعيت آن در سده هاي نوزدهم و بيستم و بيست و يکم چگونه بوده است. نقش دين و معنويت در رفع اين بحران تا چه اندازه است؟ اينها برخي پرسشها هستند که در اين مقال سعي مي کنيم بدانها نزديک شويم.
بحران اخلاقي چيست؟
اولين پرسش در مورد ماهيت بحران اخلاقي است. اما شايد در اينجا هم به جهت ابهامهاي مفهومي زيادي که وجود دارند بهتر باشد بپرسيم که بحران اخلاقي چه نيست، به جاي اينکه از چيستي و ماهيت بحران اخلاقي سخن بگوييم.
در اولين گام بايد تفاوت ميان بحران اخلاقي و بحران هويت را بازگوييم. هويت را ناشي از تصاوير ما از خودمان، جهان و زندگي اجتماعي مي دانند. اين تصاوير که با هم همبستگي دارند و در طول تاريخ فراز و نشيبهاي خود را پشت سر گذاشته اند، هويت را به وجود مي آورند. در اين بستر، ما هويتي به نام هويت ايراني - اسلامي داريم که با يک تصوير و تعريف نسبت به انسان و جهان و همچنين زندگي اجتماعي شناخته مي شود. همچنان که هويت چيني و هويت ژاپني و هويت هندي با تصويرهايي خاص نسبت به هستي و انسان و زندگي اجتماعي شناخته مي شوند. اين هويتها هرچند با يکديگر شباهت دارند، اما تفاوتهايشان به اندازه اي است که مي توان قايل به چندين تصوير مختلف نسبت به انسان و جهان و زندگي اجتماعي در مورد آنها شد. به طور مثال هويت ايراني- اسلامي بيش و پيش از هويت هندي در مورد زندگي اجتماعي سخن گفته است. به تعبير ديگر دين اين دو هويت که يکي اسلام است و ديگري هندوئيسم و بوديسم تصويرهاي متفاوتي نسبت به زندگي اجتماعي دارند. آنچه در اسلام در مورد زندگي اجتماعي گفته شده بيشتر از چيزي است که ما در هويتهاي هندي و چيني در مورد زندگي اجتماعي و سياسي سراغ داريم.
2
چند سده اي است هويتي جديد و نوين به نام هويت غربي رواج يافته که در بسياري از مؤلفه ها با هويتهاي ديگر متفاوت است. به طور مثال اين هويت نگاهي جديد در مورد ميزان تصرف در جهان دارد. هويتهاي شرقي و به طور مثال هويتهاي ايراني - اسلامي و هويتهاي هندي و چيني و ژاپني هرگونه دخل و تصرفي در عالم را درست نمي دانند و در اين زمينه قايل به محدوديتهايي هستند. اما هويت غربي با گونه اي انسان گرايي بسياري از دخل و تصرفها در جهان را براي خواستها و نيازهاي انساني مجاز مي داند. توجه به تغيير جهان در هويت غربي بسيار زياد است، در حالي که هويتهاي ديگر بيشتر به تفسير جهان مي پردازند و هرگونه تغيير جهان را مجاز نمي دانند. تکيه بر حق به جاي تکليف، توجه به بهره مندي از زندگي اين جهاني و همچنين ناديده گرفتن جنبه هاي فراعقلاني - و نه ضد عقلاني سنت - از ويژگيهاي هويت غربي است که اين هويت را از هويتهايي ديگر متمايز مي کند. بسياري از اين جهت هويت غربي را بسيار خاص و منحصربه فرد ارزيابي مي کنند. با اين تعريف از هويت بحران هويت را هم مي توان ناتواني درجواب دادن به پرسشهاي انسان کيست؟ جهان چيست و زندگي اجتماعي چگونه سامان مي پذيرد؟ دانست. اين بحران در هويت غربي پس از زلزله هايي که کانت و هيوم و ديگر متفکران پسامدرن در انديشه غربي به وجود آوردند حادث شد.
در فرهنگهاي غيرغربي هم بحران هويت پس از آن به وجود آمد که اين هويتها با هويت غربي ارتباط برقرار کردند و در پاسخ دادن به پرسشهايشان نه قايل به سنت بودند و نه قايل به تجدد. در واقع بحران هويت در فرهنگهاي غيرغربي با بحران هويت در فرهنگ غرب بسيار متفاوت است. در حالي که در فرهنگ غرب شک به عقل جديد و ناتواني در پاسخ به پرسشهاي هويت، بحران هويت را به وجود آورد، در فرهنگهاي ديگر حالت برزخي باعث شده بود که اين هويتها ندانند منبع پاسخگويي به اين پرسشها بايد فرهنگ غرب باشد يا سنت خودشان.