تحقیق چرا ورزشكاران غذا مي خورند 13 ص ( ورد)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 9 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
چرا ورزشكاران غذا مي خورند؟
اگر از افراد عادي بپرسيد كه چرا غذا مي خوريد ، پاسخ انها احتمالا يكي از اين عبارات خواهد بود: ((براي زنده ماندن)) يا ((به خاطر اينكه گرسنه مي شويم)). در اين ميان اگر هم كسي خيلي شكم پرست و خوش اشتها باشد به طعم غذاها و لذت حاصل از آن هم اشاره مي كند.
همه اين پاسخها، مناسب و درست است اما هيچ يك پاسخ پرسش ما كه چرا ورزشكاران غذا مي خورند، نيست. دلايل زيادي براي تغذيه ورزشكاران وجود وجود دارد، اما مخرج مشترك همه اين دلايل يك چيز است(براي پيروز شدن، و براي ممتاز بودن در فرايند ورزش). امروزه اين گفته قديمي (0شما همان چيزي هستيد كه مي خوريد)) درباره ورزشكاران معناي جديدي يافته است كه ناشي از جهش باور نكردني علم زيست شيمي تغذيه در چند سال اخير است.
دلايل اختصاصي تغذيه ورزشكاران اساس برنامه تغذيه كامل ورزشي شما را مي سازد. به اين فهرست نگاه كنيد:
1. افزايش انرژي براي توان درازمدت 0هوازي و كوتاه مدت (غير هوازي9.
2. جايگزيني مواد از دست رفته از راه تعرق .
3. افزايش قدرت و توان بدن.
4. افزايش بافت عضلاني.
5. كاهش چربي هاي بدن.
6. افزايش بهداشت عمومي و اصلاح كاركرد تمام فرايندهاي بدن.
7. برطرف كردن درد.
8. افزايش تمركز حواس و ذهن.
9. ترميم آسيبها و بافتهاي جراحت ديده.
10. سرعت دادن به بهبود وضعيت بدن در بين تمرينات .
همان طور كه هيچ غذايي تمام فوايد فوق الذكر را يكجا در بر ندارد، هيچ ورزشكاري هم تمام دلايل فوق را در يك زمان در نظر نمي گيرد. به عنوان مثال جامع، فرض مي كنيم كه شما يك ورزشكار بدنساز هستيد كه هدفش از غذا خوردن افزايش اندازه عضلات است، بنابراين هدف شما مسلما از هدفهاي تغذيه اي يك ورزشكار سه گانه كه براي افزايش توان هوازي خود غذا مي خورد متفاوت است.
وظيفه شما در طراحي برنامه تغذيه كامل ورزشي اين است كه با توجه به آن دسته از هدفهايي كه به كارتان مي ايد اطلاعاتي را كه در اين زمينه در فصلهاي بعدي مي آوريم جمع آوري كنيد و به كار بنديد. براي دانستن چه و چگونه خوردن ، بايد هدفهاي ويژه اي را در نظر داشته باشيد. در عين حال كه آخرين يافته هاي علمي آمده در اين كتاب را باز مي خوانيد اين هدفها را در ذهن داشته باشيد.
امروزه دانش ورزش به سرعت رو به گسترش است. ديگر نمي توان تنها با تكيه بر استعداد و غريزه و توسل جستن به تمرينات ورزشي به عاليترين مدارج ورزشي دست يافت. تمام ورزشكاران- اعم از علاقه مندان امادگي جسماني و ورزشكاران مبتدي تا ورزشكاران نخبه- مي توانند با استفاده از دانش تمرينات ورزشي و تغذيه علمي، توان ورزشي خود را تا حد قابل توجهي ارتقاء دهند.
از ميان تغذيه علمي و تمرينات ورزشي، زمينه تغذيه علمي عوامل متغيرتر و پيچيده تر – و در عين حال ناشناخته تري – را معرفي مي كند. اما همين ((ناشناخته ها)) است كه با پيشرفت علم گره از رازشان گشوده مي شود وبه عنوان عوامل ضروري در تغذيه كامل ورزشي مطرح مي شود.
يشرفتهاي نوين در زمينه زيست شيمي تغذيه اي، دانش ما را درباره چه خوردن، چگونه خوردن، و چه موقع خوردن افزايش داده است. ما امروزه براي تعالي استانداردهاي موجود خود از امكانات زيست شيمي سود مي ج.ييم . در زمانه اي كه قهرماني غالبا با هزارم ثانيه اي تعيين مي شود، ورزشكاران چون شما بايد از هر منبعي براي بدست آوردن اين عنوان سود بجويد.
پس دريافتيم كه پرسش (0چرا شما غذا مي خوريد)) بايد پاسخهاي كافي و وافي داشته باشد. اين روزها، هر كسي كه تمرين مي كند و يا مسابقه مي دهد بايد يك جدول تمريني داشته باشد.
نيازهاي غذايي ورزشكاران
ورزشكاراني كه در بالاترين سطوح ورزشي رقابت مي كنند، از جرگه آدمهايي معمولي نيستند. در حقيقت ، ايشان در طبقه بندي آماري و پنهان در كامپوتر اداره نظارت بر مواد غذايي و دارويي جايي ندارند.
به راستي ، آنچه اداره نظارت بر مواد غذايي و دارويي ايالات متحده براي تغذيه پيشنهاد مي كند شباهتي به آنچه نياز داريم ندارد. اين اداره ، حداقل نياز غذايي براي برقراري سلامتي در افراد معمولي و كم تحرك را اندازه گيري كرده است- نه نياز غذايي لازم براي ورزشكاران پر فعاليت را.
با اين اوصاف، اگر باز هم دليل ديگري براي اثبات كم بودن مقدار پيشنهادي مذكور براي ورزشكاران مي خواهيد كافي است تا ناكافي بودن اين مقدار حداقل آمادگي جسماني توجه كنيد. امريكا، در كل، دچار سوء تغذيه است.
سوء تغذيه در ايالات متحده
اين گفته، طنز غمناكي است اگر اعتراف كنيم كه 60 درصد از مردم ايالات متحده حداقل نسبت به يكي از مواد غذايي سوء تغذيه دارند. علي رغم فرايند موسوم به ((غني كردن)) غذاهاي عمل آورده شده در ايالات متحده ، اكثر امريكاييان هنوز هم حداقل نيازهاي غذايي خود را دريافت نمي كنند. برخي از پژوهشهاي اخير اين گفته را تاييد مي كند:
اولين پژوهش معاينه بهداشت و تغذيه در سال 1976 بر روي 28000 نفر، از سن 1 تا بعضي از مواد غذايي در خون ايشان ، و علائم سوء تغذيه بود. نتيجه ؟ از هر 10 زن امريكايي 9 نفر دچار كمبود آهن غذايي بود و تنها نيمي از زنان در غذايشان كلسيم كافي وجود داشت.
پژوهشهاي 10 ايالت در سال 1972 كمبودهاي تغذيه اي مشابهي را در جمعيت 86 هزار نفري مورد مطالعه اشكار كرد. از هر سه نفر يك نفر انان دچار كمبود ريبوفلاوين بود؛ ماده اي غذايي كه گمان مي رفت به مقدار فراوان در فراورده اي لبني، غلات، و نانها موجود باشد. در كل، 70 درصد افراد مورد آزمايش دچار فقر غذايي بودند.
پژوهش مصرف غذايي ملي در سال 1980 نشان داد كه 33 درصد افراد خانواده هايي كه در اين تحقيق شركت كرده بودند و جمعيت آنها بالغ بر 15 هزار مي شود، دچار كمبود كلسيم و پيروكسين رژيم غذايي هستند. كمبود منزيم در 25 درصد افراد، و كمبود آهن و ويتامين ها در 20 درصد انان ديده شد. اين همه كمبود غذايي در كشوري است كه معروف به فراواني و تنوع مواد غذايي است.
حتي حدود 33 درصد افراد تحصيلكرده و آگاه به تغذيه و بهداشت غذايي هم دچار فقر مواد غذايي هستند. چرا؟ يكي از دلايل ايم امر آن است كه محتواي غذايي غذاهاي مختلف با يكديگر تفاوت دارد. از همه بدتر آنكه ، غالبا مردم براي تعيين محتواي غذايي غذاهاي مختلف به جدولهايي كه از طرف بيمارستانها و مراكز بهداشتي ارائه مي شود رجوع مي كنند در حالي كه اين مقادي در مورد بسياري از مواد غذايي صدق نمي كند.
براي مثال ، مقدار ويتامين C در مركبات از مقادير بسيار كم تا 116 ميلي گرم در هر 100 گرم تفاوت مي كند و اين يعني بيش از 100 واحد اختلباف . جوانه گندم تازه هم مي تواند داراي مقادير متفاوتي از ويتامين E از 21 ر 3 تا 21 ميلي گرم آلفا TE در هر 100 گرم باشد، يعني داراي تفاوتي 6 برابر. نمونه هاي هويج نيز، از هويج هاي كم رنگ و بي خاصيت تا هويجهاي عالي و نارنجي پر رنگ، مي تواند از 70 ميكرو گرم بتاكاروتن تا 1850 ميكروگرم در هر 100 گرم هويج تغيير ماهيت داشته باشد. مينيرو براي بتاكاروتن حدود 1000 ميكروگرم است، بنابراين هويج هايي كه روزانه مصرف مي كنيم مي توانند بتاكاروتن ناكافي يا بيش از حد داشته باشد.
وضعيت مواد معدني غذاها هم بهتر از اين نيست. بر حسب ميزان عمل آوردن غذاها، ميزان مواد معدني آنها هم تا 200 برابر تفاوت مي كند. كنسرو كردن ، پختن، رنگ كردن، انجماد غذا، و تمهيدات ديگر ، باعث از بين رفتن مواد معدني و ويتامين هاي مواد غذايي مي شود.