تحقیق بررسي اثرات مصرف كودهاي حاوي آهن 10 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏بررسی اثرات مصرف کودهای حاوی آهن
‏به منظور بررسي اثرات مصرف كودهاي حاوي آهن ،منگنز،روي ومس وهمچنين تعيين حد بحراني اين عناصر درخاك هاي شديداٌ آهكي طي سالهاي 1375 تا 1378 چهار تحقيق گلخانه،هرتحقيق بر روي تعدادي از خاكهاي مزارع گندم كاري منطقه زير سددرود زن ،واقع در50 كيلومتري غرب شيراز انجام گرفت . خاكهاي مورد مطالعه داراي كربنات كلسيم معادل 31 تا 49 در صد بودند و دامنه تغييرات عناصر عصاره گيري شده با روشDTPA ‏ ‏در خاك مورد مطا لعه به ترتيب آهن از 2.8تا 12.8 ومنگنز از 2.3تا10.8 ،روي از 22.تا 1.12ومس از 36.تا2.28 ميلي گرم در كيلوگرم خاك متغير بود.آزمايش در سه تكرار و در قالب طرح كاملاًتصادفي بر روي‏ ‏گندم بهار‏ه‏ Triticum aestivum.L‏ ‏رقم غلات به اجرا در آمد.‏ ‏نتايج نشان داد مص‏ـ‏رف ه‏ـ‏ر يك از عناصرآه‏ـ‏ن‏ ،‏منگنز ،روي ومس در مقايسه با شاهد مربوطه موجب افزايش عملكرد دانه (به ترتيب 8و13و17 و5درصد) عملكردكلش(به ترتيب10و11و13و6درصد) غلظت عنصرمورد آزمايش در دانه به ترتيب (16و11و127و23 در صد )غلظت آنها در كلش به ترتيب (26و35و88و12در صد ) جذب عنصر مورد آزمايش توسط دانه به ترتيب (25و24و127 و23درصد) وجذب آنها توسط كلش به ترتيب(37و47و112و18) در صد گرديد . با مصرف عناصرفوق ميزان پروتئين ،‏ ‏وزن هزار دانه وتعداد دانه در خوشه به طور معني داري افزايش يافت.
‏حدود بحراني آهن ،منگنز ،روي و مس در خاك نيز به ترتيب4 -4/3-74/0 و8/0 ميلي گرم در هر كيلو گرم تعيين گرديد .گندم براي رشد بهتر به مواد غذائي مختلف از جمله عناصر غذائي كم مصرف آهن ،روي ،منگنزو مس نياز دارد .كمبود اين عناصر در خاك نه تنها موجب كاهش عملكرد گياه مي گرددبلكه از طريق كاهش غلظت اين عناصر در مواد غذايي ،از جمله دانه گندم موجب كاهش جذب آنها به وسيله انسان و دام مي شود كه اين امرباعث بروز بيماريهاي مختلف و در نتيجه پايين آمدن سطح بهداشت و سلامتي جامعه مي گرددو كمبود اين عناصر در مناطق خشك و نيمه خشك و در خاك هاي با واكنش قليايي،خاك هاي شني ،خاك هاي فرسايش يافته وبه خصوص در خاك هاي آهكي شيوع بيشتري دارد .(ولچ وهمكاران 1991) در بيش از 30 كشور جهان كه تحقيق صورت گرفته معلوم گرديد كه بيش از30در صد از خاك ها به نوعي به كمبود يك يا چند عنصر كم مصرف مبتلا هستند .
‏چاك ماك و همكاران ( 1996)با بررسي وضعيت روي در خاك هاي تركيه آن رامشكل بزرگ گندم كاري در منطقه آناتولي ذكر نموده اند .محققان اخيراً گزارش كرده اند كه در اثر مصرف روي عملكرد گندم 5تا554 و به طور متوسط 43 در صد افزايش يافته بود.
‏آگروال (1992) ضمن مطا لعه نياز گندم به عناصر كم مصرف ،حد بحراني آهن‏،‏ منگنز،روي،مسدر خاك هاي زير كشت گندم را به ترتيب 5-5/5-8/0-78/0 گزارش نموده است.
‏تاندون(1995)افزايش عملكرد گندم بر اثر مصرف آهن ،منگنز،رويفمس را به ترتيب 780-540-860-480 كيلو گرم در هكتار گزارش كرده است .
‏چيبا و همكا ران(1994) با انجام يك تحقيق گلخانه ايبر روي گندم اثرات مصرف مقادير صفر تا640ميلي گرم مس در كيلو گرم خاك مطالعه نمودندو نتيجه گرفتند كه عملكرد دانه و ماده خشك گندم بامصرف مس تا10 ميلي گرم در كيلو گرم خاك روندافزايش سريع ،از10تا20ميلي گرمدر كيلو گرمروند افزايش كند و از 20تا40 ميلي گرم در هر كيلو گرم خاك روندكاهشي داشته است.به طوري كه باتصرف بيش از 40ميلي گرم در كيلو گرم خاك علائم مسموميت ظاهر گرديد.
‏مجيدي (1376) با مصرف سولفات روي عملكردو متوسط غلظت روي در دانه را در كردستان افزايش داد.
‏نتايج در سال تحقيق توسط محققان موسسه تحقيقات خاك و آب در بيش از دو هزار مزرعه گندم در سراسر ايران حاكي از اثرات مثبت مصرف آهن و روي بر عملكردو غني سازي گندم بوده است .در اين تحقيقات مصرف 10 كيلو گرم در هكتار سكسترين آهن و40 كيلو گرم در هكتار سولفات روي ،محصول گندم را به طورمتوسط به ترتيب 463و483 كيلو گرم در هكتار افزايش داد.
‏بالا وآهك فراوان زمينه را براي كمبودعناصركم مصرف فراهم مي سازد. PH
‏مهمترين نقش‏ ‏منگنز ،دخالت اين عنصر در آزادسازي اكسيژن فتوسنتزي در جريان شكستن مولكول آب است.به همين دليل كمبود منگنزموجب كاهش فتوسنتزمي شود.در اثر كاهش فتوسنتز گياهي ميزان كربوهيدرات هاي محلول به خصوص درريشه ها به ميزان زيادي كاهش مي يابد .كاهش كربوهيدرات موجب كاهش تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه ودر نتيجه موجب كاهش عملكردمي گردد.(مارشنر1995) همچنين اعلام شده است كه مصرف روي در گندم موجب افزايش ارتفاع گياه،تعدادپنجه وسرعت پنجه زني شده و از طرفي سرعت رشد گياه را تسريع كرده و موجب زود رسي دانه مي گردد.علاوه بر اين در اثر كمبود روي ،تشكيل پرچم ودانه گرده گندم آسيب ديده ودرنتيجه عملكرددانه به شدت پايين مي آيد.(براون وهمكاران
‏ ‏1993) ومحققين علت امر را كاهش‏ مقدارIAA‏ ‏وپروتئين ذكر نموده اند.
‏نامبيار(1976) نيز در تحقيقي نشان داده است كه مصرف سولفات مس موجب افزايش تعداد دانه‏ ‏در خوشه،تعداد خوشه در گياه ووزن هزار دانه مي گردد وبه همين دليل افزايش عملكرد گندم در اثر مصرف مس در خاكهاي فقيراز لحاظ اين عنصر قابل انتظار است.
‏اگراوال (1992) نيز ضمن تعيين نياز گندم به عناصر كم مصرف نشان داد كه مصرف اين عناصر موجب افزايش غلظت وهمان عنصر در برگ و همچنين افزايش عملكرد دانه گندم مي شود.
‏تحقيقات محمد و همكاران 1990 حاكي از تاثير مثبت مصرف آهن و روي بر غلظت ،جذب وعملكرد دانه مي باشد. اين محققين نشان دادند كه محلول پاشي موجب ايجاد بالاترين غلظت و جذب اين عناصر در اندام هوايي و مصرف خاكي موجب ايجاد بالاترين غلظت و جذب آهن در دانه مي شود و اينكه كاربرد آهن و روي به هر روشي، عملكرد ماده خشك گندم را بالا مي برد.
‏بانسال(1990)نيز نشان داد كه بين روي در خاك و عملكرد دانه و عملكرد كل گندم رابطه معني داري وجود دارد. وي حد بحراني روي در خاك را 75/0 ميلي گرم در هر كيلو گرم خاك تعيين نمود.
‏در تحقيقي توسط عبدالحسين ضيائيان و محمد جعفر ملكوتي در بررسي اثرهاي مصرف سولفات منگنز به افزايش عملكرد و غني سازي گندم آبي و تعيين حد بحراني آن در خاكهاي شديداً صورت گرفت. در اين تحقيق اثر دو سطح صفر و 10 ميلي گرم منگنز به ازاء هر كيلوگرم خاك از منبع سولفات منگنز در گلدانهايي با گنجايش پنج كيلوگرم خاك در سه تكرار در قالب طرح كاملاً تصادفي مطالعه گرديد و نتايج نشان داده كه مصرف منگنز موجب افزايش معني داري به‏ ‏ترتيب معادل 9 و35 و 47 درصد در وزن ماده خشك وغلظت و جذب كل منگنز در اندامهاي هوايي گرديده است وبا مصرف منگنز مقدار پروتئن دانه، وزن هزار دانه و تعداد دانه در خوشه بطور معني داري افزايش يافت.
‏تحقيقات امامي و بهبهاني زاده (1989) نيز حاكي از تاثير مثبت منگنز بر توليد ماده خشك گياهي بود.
‏اوكي (1984) اعلام نمود كه كمبود منگنز تا 16 درصد از وزن اندامهاي هوايي را مي كاهد. وي علت اين امر را به كاهش فتوسنتز و متابوليسم گياهي ربط داد.
‏تحقيقات نشان مي دهد كه بر اثر سولفات منگنز، غلظت منگنز در اندامهاي هوايي از 51.5 به 69.5 ميكرو گرم در گرم و جذب آن توسط اندامهاي فوق از 579 به 852 ميكروگرم در گلدان افزايش يافته است.
‏تحقيقات امامي و بهبهاني زاده نيز حاكي همبستگي مثبت بين منگنز خاك وغلظت منگنز بود.
‏اوكي (1984) نيز گزارش نمود كه با مصرف 20 كيلوگرم منگنز در هكتار غلظت منگنز در ساقه و دانه افزايش يافت.
‏تاندون (1990) افزايش عملكرد گندم در اثر مصرف منگنز در هندوستان را 560 كيلو گرم در هكتار ذكر كرد.
‏اگراوال (1991) نيز نشان داد‏كه منگنز‏ اثر مثبتي برعملكرد‏ ‏دانه داشته‏ ‏است.
‏- با افزايش ميزان منگنز قالب جذب خاك، غلظت و جذب كل اين عنصر در دانه افزايش يافت.
‏- خالد و مالك (1982) نيز با آغشته نمودن بذور به منگنز غلظت اين عنصر در دانه را بالا بردند.
‏داده هاي بدست آمده نشان داد كه با مصرف سولفات منگنز در خاك ميزان پروتئين كندم از 11.9 به 13.4 درصد افزايش يافته كه اين افزايش از لحاظ آماري در سطح 1 % معني‏ دار و معادل 13% بوده است . علا‏و‏ه بر اين بر اثر كاربرد منگنز تعداد دانه در خوشه از 32.2 به 35.7 و وزن هزار دانه از44.3 به 46.3 افزايش يافته است.
‏ ‏بطور كلي حد بحراني منگنز بسته به PH‏ خاك و نوع عصاره گير از 0.4 تا 8 ميلي گرم در كيلوگرم خاك تغيير مي كند.
‏در تحقيقي ديگر تحت عنوان توليد گندم و بهبود سلامتي ‏دام ‏از طريق مصرف سولفات روي در مزارع گندم كشور صورت گرفته است. بر پايه يافته هاي اين محقق كمبود عناصر آهن و روي حتي تا 50% در غذاي افراد جامعه مشهود مي باشد كه اين به كمي مصرف عناصر ريز مغذي بر مي گردد. به طوري كه در كشورهاي غربي 2تا 4 در صد كود مصرفي را كودهاي محتوي عناصر كم مصرف تشكيل مي دهند . در حالي كه اين در صد در كشور ما نزديك به صفر مي باشد .