تحقیق اندازه گيري مزيت نسبي در صنعت قطعه سازي خودرو كشور از طريق DRC 24 ص با پاورقی
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 30 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
30
29
1
اندازهگيري مزيت نسبي در صنعت قطعهسازي خودرو كشور
از طريق DRC ã اين مقاله مستخرج از طرح ”بررسي مزيت نسبي و شناسايي بازارهاي هدف صادراتي قطعات خودرو ايران“ است كه در مؤسسه مطالعات و پژوهشهاي بازرگاني انجام گرفته است.
چكيده
اين مقاله به اندازهگيري مزيت نسبي توليدات شركتهاي توليدكننده قطعات تندمصرف خودرو طي يك دوره 5 ساله براساس روش هزينه منابع داخلي (برمبناي روش حسابهاي صنعتي) ميپردازد. بكارگيري اين رويكرد جديد در ارزيابي هزينه منابع داخلي توليدات بنگاهها ( از طريق هزينههاي واحدهاي توليدي) به دليل بهرهگيري از اطلاعات به هنگام، قيمتهاي سايهاي و ... از توانايي بيشتري نسبت به روشهاي متنوع قبلي برخوردار است. بدين منظور مقاله حاضر ابتدا به شاخصهاي اندازهگيري هزينه منابع داخلي پرداخته و سپس ضمن معرفي روش شناسي رهيافت جديد DRC به اندازهگيري مزيت نسبي چند شركت منتخب توليدكننده قطعات تند مصرف خودرو و تجزيه و تحليل آن ميپردازد.
2
29
1
30
3
1
مقدمه
شناخت از وضع موجود صنايع و ساختار حمايتي از آنها در راستاي پيوستن به سازمان تجارت جهاني (WTO) از موضوعات مورد علاقه سياستگذاران كشور است. تصميمگيري در خصوص پيوستن به (WTO) نيازمند بررسي دقيق ( بر مبناي روشهاي علمي) صنايع كشور در مورد مزيتهاي نسبي و سياستهاي حمايتي موجود در آنهاست. پس از شناخت مزيتهاي نسبي در صنايع، ميتوان از آن به عنوان ابزاري جهت تخصيص مناسب منابع بين صنايع يا حتي درون صنايع استفاده نمود.
در اين مقاله نيز سعي مي شود با استفاده از معيار هزينه منابع داخلي. Domestic Resource Cost (DRC)
(DRC) كه يكي از معيارهاي مناسب جهت نشان دادن كارايي در تخصيص منابع است، مزيت نسبي در صنعت قطعهسازي مورد بررسي قرار گيرد. به جهت محدوديت در آمار و اطلاعات مورد نياز تنها به هشت واحد توليدكننده قطعات تند مصرف. Fast moving
خودرو (قطعاتي هستند كه در طول عمر يك خودرو با سرعت بيشتري نسبت به ساير قطعات تعويض ميشوند)،در دوره زماني
77-1374 اكتفا شده است. بدين منظور ابتدا شاخصهاي اندازهگيري هزينه منابع داخلي بررسي شده و سپس روش اندازهگيري هزينه منابع داخلي در اين مقاله معرفي ميشود و در ادامه نتايج محاسبات مورد تجزيه و تحليل قرار مي
4
5
1
گيرند و در پايان خلاصه و نتيجهگيري ارايه ميگردد.
1 . شاخصهاي اندازهگيري هزينه منابع داخلي (DRC)
مفهوم هزينه منابع داخلي، كاربردي از تحليل بازدهي عوامل بر پايه ارز خارجي است. به عبارت ديگر DRC هزينه فرصت از دست رفته واقعي منابع داخلي كه صرف توليد يك كالاي خاص بر حسب قيمتهاي جهاني ميشود، است و يا DRC نسبت ارزش سايهاي دادههاي خالص داخلي به ارزش سايهاي ستاندههاي خالص مبادله شده ميباشد (فين1995). اين معياراولين بار توسط برونو. Bruno. M (1972)
در سال 1976 و سپس در سال 1972 مطرح شد و سپس محققين ديگري نظير كروگر (1972)، لوفسكي (1972)، گريناوي و ميلز (1990)، فين
(1995) و پركينز (1997) با انجام تعديلاتي، آن را مورد استفاده قرار دادند.
روش هزينه منابع داخلي بسيار مشابه روش تحليل هزينه ـ فايده است. با اين تفاوت كه روش هزينه ـ فايده، كل هزينه واقعي و سوددهي را مقايسه ميكند؛ در حالي كه روش DRC علاوه بر در نظر گرفتن هزينه منابع داخلي، صرفهجويي در ارز خارجي را نيز محلوظ ميدارد. به عبارت ديگر روش هزينه منابع داخلي. Lai. D (1972)
يك معيار هزينه ـ فايده است كه براساس آن سياستگذاران و تصميمگيرندگان نهايي كشور، تصميم ميگيرند كه آن محصول را خود توليد كنند و يا آن را از بازارهاي جهاني وارد نمايند. بدين ترتيب اگر منفعت نهايي خالص حاصل از تحليل هزينه ـ فايده مثبت باشد، طرح سرمايه