تحقیق انواع وصیت 34 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 34 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏فهرست مطالب
‏عنوان صفحه
‏مقدمه‏ ‏2
‏بخش اول : تعاريف و کليات ‏ ‏3
‏معناي وصيت‏ ‏3
‏مشروعيت وصيت‏ ‏5
‏اقسام وصيت‏ ‏6
‏3-1- وصيت ت‏ملي‏ک‏ي‏ ‏6
‏3-2- وصيت عهدي ‏ ‏6
‏4- ارکان وصيت ‏ ‏7
‏5- آيا وصيت عقد است يا ايقاع ‏ ‏8
‏6- لزوم وجواز در وصيت ‏ ‏8
‏7- وصيت در قانون مدني ايران و ساير کشورها‏ ‏ ‏9
‏بخش دوم : ترجمه و تحقيق
‏انواع وصيت ‏ ‏13
‏وصيت تمکيلي ‏ ‏13
‏وصيت عهدي‏ ‏13
‏وصيت در قرآن ‏ ‏16
‏فهرست منابع و مآخذ 33
‏2
‏مقدمه :
‏از مهم‏‌‏ترين مسائلي كه جامعه بشري‏ ‏در دنياي قديم‏ ‏و تا عصر حاضر‏ ‏نيازمند آن بوده‏ ‏و هست . رعايت‏ ‏متقابل اصول‏ ‏و حقوق اجتماعي‏ ‏و ‏بطور كل‏ ‏اجراي‏ ‏عدالت‏ ‏است‏ ‏كه اسلام نيز‏ ‏بر آن تكيه‏ ‏كرده‏ ‏و حكم وصيت يكي‏ ‏از آن حقوق مي‏‌‏باشد‏ ‏كه در قالب‏ ‏واژه‏ ‏وصي و مشتقاتش‏ ‏در قرآن كريم در مو‏ا‏رد‏ ‏مختلف بيان‏ ‏فرموده‏ ‏است‏ ‏كه هر واژه‏ ‏به‏ ‏مقتضي‏ ‏بيان حقي از حقوق‏ ‏اجتماعي است‏ ‏بنابراين وصيت‏ ‏امري مهم است‏ ‏تاجايي كه‏ ‏خداوند مي فرمايد‏ ‏شرع و آييني كه‏ ‏براي شما مسلمين‏ ‏قرار داده شده‏ ‏همان حقايقي است‏ ‏كه‏ ‏بر نوح و‏ ‏ديگر‏ ‏پيامبران سفارش‏ ‏نموديم در اسلام‏ ‏وصيت شروع است‏ ‏با توجه‏ ‏به كتاب و سنت‏ ‏و اجماع و عقل‏ ‏در مذهب شيعه‏ ‏و در ا‏ه‏ل تسنن‏ ‏با‏ ‏اختلافاتي‏ ‏و همين‏ ‏طور راجع‏ ‏به‏ ‏اقليت‏‌‏هاي ديني‏ ‏طبق قانون اساسي‏ ‏در اصول‏ ‏12 و 13 به موضوع وصيت‏ ‏طبق فقه‏ ‏خودشان‏ ‏پرداخته است .‏ ‏واژه وصيت‏ ‏در‏ ‏بين علماء‏ ‏مورد اختلاف‏ ‏نظر است .‏ ‏در جمع بندي نظرات واژه‏ ‏وصيت به معناي وصل‏ ‏،‏ عهد‏ ‏است كه‏ ‏معناي وصل‏ ‏در قانون اساسي‏ ‏ايران سازگار‏ ‏ولي در اكثر‏ ‏آيات‏ ‏قرآن معناي‏ ‏عهد مورد نظر‏ ‏مي‏‌‏باشد وصيت‏ ‏اقسام و اركان ‏دارد‏ ‏كه‏ ‏بدون‏ ‏آنها وصيت‏ ‏محقق نمي‏‌‏شود . از نظر اكثر حقوقدانان‏ ‏وصيت عقد است‏ ‏نه ايقاع . از‏ ‏ديگر معاني وصيت كه‏ ‏در قرآن بكار رفته‏ ‏امر به ‏اطاعت‏ ‏والدين ‏،‏ پند و اندرز‏ ‏اخلاقي‏ ‏،‏ وصيت راجع‏ ‏به‏ ‏ارث فرزندان‏ ‏و‏ ‏همسر ....‏ ‏پس‏ ‏وصيت اجازه‏ خاصي است كه به موجب آن اشخاص مي‏‌‏توانند حتي اراده خود را در زماني كه حيات ندارند به اجرا گذارند .
‏4
‏بخش اول : تعاريف و کليات
‏1- معناي وصيت
‏تصرفاتي که هر شخص مستقيماً يا مع الواسطه براي بعد از فوتش در اموال خود مي نمايد، به زبان حقوقي ‏«‏وصيت‏»‏ ناميده مي شود. وصيت يک نوع اجازه خاصي است که به موجب آن اشخاص مي توانند اراده خود را در زماني که حي‏ات ندارند، به موقع اجرا گذارند ‏خواه به صورت عهدي و خواه به صورت تکميلي .
‏اين معني مورد پذيرش همگان مي باشد. اما با اين وجود در بين فقها راجع به ريشه عربي اين واژه ‏«‏الوصيه‏»‏ تا حدي اختلاف نظر است که در زير به نقل از مرحوم سيد محسن طباطبايي حکيم صاحب کتاب ‏«‏مستمسک العروه الوثقي‏»‏ به آنها اشاره مي شود :‏ ‏مستمسک العروه الوثقي، سيد محسن طباطبايي حکيم، ج14، ص 531، منشورات مکتبه آيت اله العظمي مرعشي نجفي، قم، 1404 هـ ق.
‏الف) عده اي گفتند که وصيت مشتق از ثلاثي (وصي- ‏يصي)‏ و به معني ‏«‏وصل‏»‏ است. (شيخ طوسي در مبسوط، ابن ادريس در سرائر، جوهري در صحاح، علامه حلي در تذکره الفقهاء، محقق کرکي در جامع المقاصد و بعضي از اهل لغت نظير : مجمع البحرين، شيخ فخرالدين طريحي، ج3، (ربع ثالث و رابع)، ص‏51، چاپ دوم، ناشر دفتر نشر فرهنگ اسلامي‏،‏ سال ‏1367‏ هـ .ش.)
‏ب) عده اي ديگر گويند که مشتق از ثلاثي (وصي- يصي) و رباعي (اوصي- يوصي/ وصي ‏–‏ يوصي) و به معناي ‏«‏وصل‏»‏ ‏مي باشد. (المعجم الوسيط، ابراهيم انيس و عبدالحليم منتصر و عطيه صوالحي و محمد خلف الله احمد، ج2 و 1، ص1038، ج‏2، دفتر نشر فرهنگ اسلامي./ اقرب الموارد، سعيد خوري شرتوني، ج2، ص‏ 1549، ناشر مکتبه آيت الله مرعشي نجفي، قم ‏1403 هـ .ق.).
‏ج) و دسته سوم عقيده دارند مشتق از ثلاثي (وصي ‏–‏ يصي) به معناي ‏«‏وصل‏»‏ و مشتق از رباعي (اوصي ‏–‏ يوصي / وصي ‏–‏ يوصي )‏ به معناي ‏«‏عهد‏»‏ است ‏که در صورت اخير اسم مصدر محسوب مي گردد.
‏صرفنظر از مباحث لغوي محض، نمي توان انکار کرد که معناي ‏«‏وصل‏»‏ با مفهوم و به ويژه ماهيت حقوقي وصيت در قانون مدني ايران سازگارتر است. زيرا در بعضي موارد از جمله وقتي که موصي شخصي را براي انجام امري مأمور مي نمايد، هيچگونه تعهدي در مقابل او ندارد، بلکه بالعکس موظف مي شود که اراده موصي را به موقع اجرا بگذارد. به علاوه در وصاياي تمليکي نيز اطلاق تعهد به تصرفات موصي خالي از تکلف نيست. و حال آنکه معني
‏4
‏«‏وصل‏»‏ هم اختصاص به وصيت دارد و شامل ساير تصرفات نيست و هم شامل کليه وصايا مي شود.‏ ‏وصيت در حقوق مدني ايرا، ناصر کاتوزيان، ص2، انتشارات دانشگاه تهران، سال 1351 هـ ش.
‏تذکر : در آيات متعددي از قرآن مجيد، واژه وصيت با ترکيبات آن غالباً در معناي ‏«‏عهد‏»‏ بکار رفته است.‏ ‏مستمسک العروه الوثقي، سيد محسن طباطبايي حکيم، ج14، ص531، وي عقيده دارد که آيات زير در معناي ‏«‏عهد‏»‏ مي باشد‏»
‏«‏وصيه لازواجهم (سوره بقره/ آيه240)، من بعد وصيه يوصي بها او دين (سوره نساء / آيه11)، من بعد وصيه يوصين بها اودين ... من بعد وصيه توصون بها اودين (سوره نساء / آيه12)، و نيز در سوره انعام (آيات 151، 152 و 153) و سوره نساء (آيه 131) و سوره عنکبوت (آيه 8) و سوره لقمان (آيه 14) و سوره شوري (آيه 13) و سوره مريم (آيه 31) و سوره ذاريات (آيه 53) و ...
‏2- مشروعيت وصيت
‏ادله مشروعيت وصيت عبارتست از : کتاب، سنت، اجماع و عقل .
‏الف) کتاب : در قرآن کريم آياتي وارد شده که وصيت را جايز دانسته است. نظير :
‏«‏کتب عليکم اذا حضر احد کم الموت، آن ترک خيراً ، الوصي‏ة‏ للوالدين و الاقربين‏-‏ ‏بالمعروف، حقاً علي المتقين‏. (سوره بقره / آيه ‏180). و نيز ‏«‏من بعد وصيه يوصي بها ‏ا‏ودين /... من بعد وصيه توصون بها ‏ا‏ودين‏. (سوره نساء/ آيات ‏11 و ‏12) و آياتي ديگر.
‏ب) سنت : در حديث نيز روايات زيادي آمده که بعضاً تحريض و ترغيب شخص به امر وصيت مي باشد که نمونه هايي از آن در زير مي آيد :
‏عن ‏ابي عبدالله (ع)‏ ‏قال: ‏«‏الوصيه حق علي کل مسلم‏»‏.‏ ‏الکافي، يعقوب کليني، ج7، ص3، ح4، من لايحضره الفقيه، شيخ صدوق، ج4، ص 134، ح462.
‏عن جعفربن محمد عن ابيه قال : ‏«‏الوصيه تمام مانقص من الزکاه‏»‏.‏ ‏من لايحضره الفقيه، شيخ صدوق، ج4، ص134، ح 464.
‏قال رسول الله (ص):‏ ‏«‏ما ‏ي‏نبغي لامرء مسلم أن يبيت ليليه الا و وصيته تحت رأسه‏»‏.‏ ‏وسايل الشيعه، شيخ حر عاملي، ج13، ص 352، ح5
‏عن ابي عبدالله (ع) قال: ‏«‏ من لم يحسن عندالموت وصيته کان نقصاً في مروته و عقله‏»‏.‏ ‏من لايحضره الفقيه، شيخ صدوق، ج4، ص134، ح467.
‏ج) اجماع فقهاء نيز بر آنست که وصيت، امري جايز است.