تحقیق اولين تمدن در بين النهرين
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 5 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
اولين تمدن در بين النهرين
بيشتر مورخان و باستان شناسان عقده دارند که بين النهرين محل پيدايش تمدن بوده است . وجود رودخانه پر آب ، آنرا مهد مهمترين تمدنهاي رودخانه اي ساخت و موقعيت ارتباطي بسيار مناسب آن ، موجب تماس با سرزمين هاي ديگر و در نتيجه پيشرفت و انتشار تمدن گرديد . چنانچه بعضي از علوم و از همه مهمتر احتملا پيدايش خط از بين النهرين باستان مي باشد . نخستين شهر هاي مهم تاريخ نيز در همين سرزمين بوجود آمدند و بدنبال خود قواعد زندگي مدني را پديد آوردند . برتري محسوس تمدن بين النهرين باستان ، آن سرزمين را کانون توجه اقوام همجوارش ساخته بود و از اين رو رفت و آمد اقوام و درگيري ميان آنان ، اگر چه از يک سو موجب پر تلاطم شدن تاريخ آن گرديد از سوي ديگر موجب تنوع و توسعه فرهنگ نيز مي شد . در پي اين تاريخ پر فراز و نشيب در حاليکه بيش از 3000 سال از حيات تمدني بين النهرين باستان مي گذشت در حدود 500 ق . م حيات سياسي آن به پايان رسيد و جزئي از تاريخ ايران باستان گرديد .
بين النهرين
رودهاي دجله و فرات هر دو از کوهاي پر برف مشرق آسياي صغير سر چشمه مي گيرند . اين دو رود پس از پيچ و خم هاي فراوان به سمت جنوب جريان يافته و با پيمودن صدها کيلومتر به خليج فارس وارد مي شوند . اين دو رود بسيار پر آب و بزرگ هستند . بخصوص در فصل بهار که برفهاي نواحي کوهستاني آسياي صغير آب مي شوند ، آب آنها بسيار زياد مي شود که معمولا منجر به طغيان و سيلاب رود مي گردد . جز نواحي علياي دجله و فرات ، بقيه مسير آنها در دشت وسيعي جريان دارد که بين النهرين ناميده مي شود و به معناي ميان دو رود است .
تاريخ سياسي بين النهرين
جنوب بين النهرين را سومر مي ناميده اند . کشفيات باستان شناسان نشان مي دهد که سومر از هزاران سال پيش ساکناني داشته که کم کم فنون بهره برداري از آب رودخانه را فرا گرفته بودند . در حدود 5000 سال پيش مردمي به اين سرزمين مهاجرت کردند که سومري ناميده مي شوند . در مورد نژاد سومريان و اينکه ابتدا در کجا زندگي مي کرده اند اطلاع دق
2
يقي در دست نيست . طبق افسانه هاي سومري ، آنها از طريق دريا يعني خليج فارس به سومر وارد شده اند .
سومري ها با تسلط بر جنوب بين النهرين و با استفاده از تجارب ساکنان قديمي آن سرزمين شيوه خشک کردن باتلاقها ، حفر نهرها و کشاورزي را فرا گرفتن و بتدريج شهرهاي بزرگ و آباد ايجاد کردند . شهرهاي متعددي و بزرگ سومري نشان دهنده کشاورزي پر رونق سومريان و نيز تجارت گسترده آنان با سرزمين هاي اطراف مي باشد .
شهر هاي سومر هر يک داراي دولتي مستقل بودند و از يک حکومت مرکزي اطاعت نمي کردند . هر شهر علاوه بر زميبنهاي زراعي ، شبکه آبياري و دولت ، داراي يک معبد نيز بود . اين معبد که به شکل ساختماني پلکاني بود زيگورات نام داشت . معبد توسط شخصي به نام انسي اداره مي شد . انسي علاوه بر مقام مذهبي ، فرمانروايي شهر را نيز بر عهده داشت .
سومريان تاريخ خود را به دو دوره قبل از طوفان و بعد از طوفان تقسيم مي کردند . نخستين شهر مهم آمنان اريدو نام داشت . در سال 4000 سال پيش اريدو شهري مهم بوده است . اما 3000 سال پيش شهر اور اهميت بسيار يافت و طولي نکشيد که شهر ديگري بنام نيپور شهرت بسيار يافت زيرا داراي معبد بسيار مهمي بود . هر يک از اين شهرهاو شهرهاي ديگر سومر ي براي مدتي توانستند قدرت خود را گسترش دهند و بر تمام يا قسمتي از آن سرزمين حاکم گردند . در نتيجه اين جنگها دولت سومري را ضعيف کرد و سرانجام استقلال خود را در برابر اقوام که سرزمينشان را مورد حمله قرار داده بودند از دست دادند .
اکد
در اواسط هزاره سوم قبل از ميلاد گروهي از اقوام سامي از صحرا به شمال سرزمين سومر وارد شدند و آنجا را تصرف کردند . اين گروه از اقوام سامي اکدي ناميده مي شدند . و بتريج صاحب دواتي نيرومند شدند که به دولت اکد معروف شده است .
کسي که دولت اکد را قدرتمند ساخت سارگن نام داشت . او با استفاده از جنگهاي سومر توانست بر آن سرزمين غلبه کند و حتي سرزمين هاي مغرب بين النهرين تا سواحل مديترانه را تصرف نمايد . تا قرن 22 ق . م اکدي ها تا آن اندازه جذب فرهنگ سومري شده بودند که ديگر جزو سومريان محسوب مي شدند . در نتيجه در اين قرن سومريان بار ديگر فرصت يافتند که استقلال شهرهاي خود را احيا نمايند . اما هجوم اقوام گوتي که در کوهستان زاگرس زندگي مي کردند مانع از اين امر شد و براي مدتي سومر دچار ويراني و نابساماني گرديد .
3
پس از تهاجم گوتي ها ، سومريان براي مدتي به رهبري فرمانروايان شهر اور استقلال خود ار باز يافتند اما هجوم همسايه شرقي آنها يعني دئلت ايلام که قلمرو آن در دشت خوزستان قرار داشت ضربه سختي بر سومر وارد ساخت . بدنبال آن حمله دسته جديدي از اقوام صحرانشين در 2000 ق . م براي هميشه به حيات سياسي سومر خاتمه داد .
بابل
مهاجماين که 2000 ق . م به سومر وارد شدند دسته اي از اقوام سامي بودند که آموري نام داشتند . آنان پس از تصرف سومر دولتي بوجود آوردند که به دولت بابل معروف شده است . زيرا پايتخت اين دولت شهر بابل بود . بابلي ها با استفاده از دستاوردهاي تمدن سومري دولت نيرومندي ساختند و تمامي ساکنان را به اطاعت خود در آوردند .
اوج قدرت دولت بابل در زمتان پادشاه معروف آن حمورابي بود . حورابي در قرن 18 ق . م حکومت مي کرد و علاوه بر بين النهرين بعضي از نواحي اطراف آن را نيز در تصرف داشت . پايتخت او شهر بابل نيز بزرگ و آباد بود . بيشتر شهرت حمورابي به خاطر مجموعه قوانين و دستوراتي است که بدستور او بر سنگ استوانه اي شکلي نوشته شده و در مرکز شهر قرار داشته است تا همگان از آن مطلع شوند . اين سنگ نوشته قديمي ترين قانون مدون کشف شده بشمار مي رود . مجموعه قوانين حمورابي درباره حقوق مالک ، پدر ، وظايف فرزندان و امثال آنها مي باشد .
5
پس از حمورابي جانشينان او براي مدتي قدرت و قلمرو دولت بابل را حفظ کردند اما آنان به سختي موفق به انجام اين کار شدند . هجوم اقوام مختلف از اطراف فرصت لازم براي تقويت دولت را بوجود نمي آورد . در قرن 16 ق . م قومي بنام هيتي از سمت شمال بابل را مورد تهاجم قرار داد . در همان قرن هجوم قوم کاسي که در کوهستانهاي زاگرس بسر مي بردند ، مقاومت دولت بابل را در هم شکست . کاسي ها بين النهرين را تاراج و تخريب نمودند و اگر چه نتوانستند تسلط خود را بر آن سرزمين حفظ کنند ليکن پس از آنان دولت مهاجمي به نام ميتاني ضربات سخت تري بر بابل وارد ساخت . در چنين شرايطي دولت بابل قسمت هاي وسيعي از بين النهرين را از دست داد و سرانجام قلمرو آن محدود به نواحي جنوبي و ساحلي بين النهرين گرديد . پس از آن دولت بابل تبديل به دولتي کوچک و کم اهميت گشت و شهر بابل بارها دستخوش هجوم و غارت شد در شرايطي که دولت بابل آخرين روزهاي خود را مي گذراند دسته اي از اقوام سامي بنام آشوريان از سمت صحرا به شمال بين النهرين وارد شدند و بنيان دولت جديدي را نهادند .
آشور
آشوريان از جمله اقوامي سامي نژادي بودند که در هزاره دوم قبل از ميلاد به بين النهرين وارد شدند . نام اين قوم برگرفته از نام آشور رب النوع مورد پرستش آنان بود . از خصايص آشور جنگجويي و جنگ طلبي بود و آشوريان از ابتدا بنيان دولت خويش را بر کشور گشايي قرار دادند . دولت آشور که با غلبه بر مدعيان و تصرف بين النهرين قدرت گرفته بود ، ادامه فتوحات را اساس کار خود قرار داد . لذا از قرن 12 ق . م . که آغاز قدرت يافتن آشوريان است ، آنان را مدام در حال جنگ با همسايگان ، فتح سرزمي ها ، غارت شهرها و به اسارت بردن مردمان مي بينيم . نوشته ها و تصويرهايي که از آشوريان باقي مانده است در بردارنده مطالب فرواني در مورد اين جنگ ها مي باشد .
در قرن نهم قبل از ميلاد شالمانسار سوم قلمرو آشور را تا سواحل مديترانه گسترش داد و در قرن هشتم قبل از ميلاد پادشاهان آشور ، بابل ، ايلام و نواحي کوهستاني شمال قلمرو خود در آسياي صغير و زاگرس را عرصه تاخت و تاز ساختند . آشور باني پال پادشاه معروف آشور نيز در قرن هفتم مصر را فتح کرد و بر شدت حمله به سرزمينهاي اطراف آشور افزود .
رونق و شکوه دولت آشور که با افکندن بيم و هراس در همگان بر پاييد سرانجام همسايگاه زخم خورده آشور با يکديگر دست اتحاد داده و برا