تحقیق بررسي اختلالات رفتاري در كودكان 18 ص
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 22 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
16
بررسي اختلالات رفتاري در كودكان
مقدمه
دانش آموز و كودكي كه دچار مشكل رفتاري است، چه مشخصاتي دارد؟ اساساً مشكل رفتاري چيست و چه گستره اي دارد؟ آيا به محض مشاهده هر مشكل يا اختلالي در دانش آموز، اجازه داريم عنوان مشكل يا اختلال رفتاري بر آن بگذاريم؟
بسياري از دانش آموزان و كودكان با مشكلات رفتاري خفيفي روبه رو هستند كه عدم شناخت و درمان به موقع آنها از سوي پدران، مادران، معلمان و مربيان، باعث تشديد و گسترش آنها مي شود. در اين مقاله درصدديم نمايه اي از مشكلات رفتاري متعددي را كه ممكن است كودكان و نوجوانان با آنها مواجه شوند، به صورت فهرست ارائه دهيم. شناخت هر يك از اين مشكلات، به مطالعه و كسب اطلاعاتي علمي و دقيق نياز دارد و درمان هر ناهنجاري رفتاري نيز، به طور يقين و بدون مراجعه به مراكز رفتار درماني و انجام مشاورههاي كلينيكي امكانپذير نيست. هر چند ممكن است كه در بعضي موارد، صرفاً شناخت مشكل، به تغيير رفتار در والدين و مربيان منجر شود و همين تغيير رفتار، باعث كاهش يا از ميان رفتن مشكل رفتاري در كودكان و نوجوانان شود.
گستره پراكندگي اختلالات رفتاري كودكان و نوجوانان در هفت گروه طبقه بندي شده اند كه ممكن است، بسته به موقعيت سني، خانوادگي، اجتماعي، جغرافيايي و موقعيت هاي ديگر، در كودكان و نوجوانان متفاوت، شدت و ضعف داشته باشند. بار ديگر، يادآوري اين نكته ضروري است كه همه اختلالات رفتاري كه در اين فهرست آمده اند، از درجه و اهميت يكساني برخوردار نيستند و ممكن است هر كودك و نوجواني، در گذر از دوران كودكي و نوجواني يكي از اين اختلالات را از خود بروز داده باشد. در واقع، وقتي رفتارشناسان مي گويند، بيش از ۷۰ درصد كودكان دچار مشكلات رفتاري هستند، منظور آنها اختلالات رفتاري بزرگ و كوچكي است كه در اين فهرست از آنها نام برده شده است.
2
گفتني است، توجه به سن كودك و دانش آموزي كه در حال مطالعه روي رفتار او هستيم و مراجعه به افراد متخصص يا كلينيك هاي مشاوره و روانشناسي در هر مورد خاص و نيز مشاوره و گفت وگوي اوليه با افراد صاحب نظر در مدرسه، همچون: مدير، معاون، مشاور و مربي الزامي است.
3
جويدن ناخن
اين واكنش درهمه ي گروههاي سني ديده مي شود ولي بيشتر در سنين كودكي و اوائل بلوغ اتفاق مي افتد . بسياري از كودكان فقط مواقعي كه درفشار روحي قرار مي گيرند (مانند عصبانيت ، زمان امتحان يا هنگام مشاهده فيلمهاي مهيج ) ناخن خود را مي جوند ولي بعضي ها هم بدون دليل خاصي مرتباً به اين كار اقدام مي كنند.
ناخن جويدن عكس العملي است كه اغلب اوقات با انگشت مكيدن كاملاً تفاوت دارد ؛ زيرا برخلاف انگشت مكيدن يك عادت نيست ، بلكه وسيله اي است كه كودك براي پايين آوردن فشاردروني خود به كار مي برد. گاهي هم واكنشي است در مقابل خصومتي كه ازجانب افراد محبوبي مانند مادر در طفل برانگيخته شده است.
به رغم اختلاف نظر درعلت بروز اين اختلال ، غالب محققان برآنند كه درمانهايي از قبيل تلخ كردن و بستن ناخن ، يا تمسخر و تهديد شخص ، چندان مفيد نيستند بلكه درمان بايد شامل درك مشكلات و كمك به شخصي باشد كه ناخن خود را مي جود تا بتواند سازش شخصيتي كافي و راه هاي مناسب تري براي خالي كردن فشار روحي خود پيدا كند.
مكيدن شست
معمولاً شروعِ عادتِ مكيدن شست دركودكان از 3-4 ماهگي است . وقتي كودك كوچك تر است اغلب بلافاصله بعد ازغذا خوردن شست خود را مي مكد . بعضي از كودكان به محض آن كه پستانك را از دهانشان بيرون بياورند، شروع به مكيدن شست خود مي كنند ولي بعدها قبل از شير خوردن هم انگشت خود را به دهان مي برند و بالاخره در مواقع ديگر روز هم اين عمل مشاهده خواهد شد . در سنين بالاتر ( 3- 5/3 سالگي ) بيشتر كودكان شبها به مكيدن شست خود مي پردازند.
بهترين طريقه درمان اين عادت آن است كه به طورغيرمستقيم كودك به كارهاي ديگري كه مورد علاقه اوست وادار شود تا به تدريج اين عادت از سر او بيفتد.
«مكيدن شست» يا انگشت، يكى از عادات رايج دوران كودكى است. اين رفتار براى كودكان خردسال كاملاً طبيعى و عادى است، ولى اگر بعد از 6 سالگى باز هم كودك مبادرت به مكيدن شست كند، نياز به درمان و رسيدگى دارد، زيرا موجب به هم ريختگى رديف دندان ها، فك و آرواره مى شود. پژوهش ها نشان مى دهند حدود 75 درصد كودكان خردسال (تا يك سالگى) مُشت يا انگشتان خود را در دهان مى گذارند و مى مكند. انجام اين كار براى اين گروه سنى از كودكان آرامش بخش، سرگرم كننده و لذت بخش است. به طور معمول، كودكان زمانى مبادرت به مكيدن انگشت خود مى كنند كه يا خسته اند، يا ناراحت اند و يا حوصله شان سر رفته است.
علت مكيدن شست
4
انگشت مكيدن طبيعى ترين پاسخ كودك هنگام رويارويى با فشار روانى، اضطراب و مشكلات هيجانى - امنيتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان اين رفتار در كودكان زير 6-5 سال نبايد عجله كرد، زيرا بسيارى از اين گونه عادت ها به تدريج و با افزايش سن كودك كاهش مى يابند و به كلى از بين مى روند. اما اگر كودك 7 ساله اى نتواند اين عادت خود را ترك كند، والدين و اطرافيان او بايد درصدد درمان او برآيند، زيرا ترك چنين عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسيار دشوارتر مى شود. در صورتى اين عادت را در زمره اختلال بررسى مى كنند كه تا سنين 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند كه در حدود 15 درصد كودكانى كه از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مكند، دچار مشكلات عاطفى - هيجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پيش دبستانى هستند. بيشتر اين كودكان شديداً به پدر و مادر و اطرافيان شان وابسته و متكى هستند.
زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكيدن انگشت خود را تغيير دهد، والدين و اطرافيان او بايد از اين تصميم او استقبال كنند و با حمايت ها و تشويق هاى خود او را كمك و يارى نمايند. حمايت روانى براى كودك امنيت پديد مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملايمات و سختى ها از خود مقاومت بيشترى نشان دهد.
عوارض ناشى از مكيدن شست
مكيدن انگشت بعد از 6 سالگى مى تواند مشكلات جدى در زمينه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مك زدن هاى با فشار كودك به شست يا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگى دندان ها و ناهنجارى هاى استخوان فك او مى شود. دندان هاى رديف بالا به سمت بيرون كشيده مى شوند و دندان هاى رديف پائين نيز به سمت داخل دهان كج مى شوند. اما سؤال بسيارى از والدين اين است كه چگونه مكيدن يك انگشت كوچك مىتواند موجب ناهنجارى شديد آرواره شود؟ علت آن است كه استخوان بندى كودك تا قبل از 8 سالگى بسيار نرم و شكل پذير است. متأسفانه زمانى كه كودك به مدت طولانى انگشتش را مى مكد، در شكل ظاهرى آرواره خود تغيير به وجود مى آورد. اگر كودكى نتواند عادت شست مكيدن خود را تا قبل از آن كه دندان هاى دائمي رديف جلويى او در نيامده ترك كند، ممکن است در مدت ? ماه فك و آرواره او آسيب جدى ببيند.
علاوه بر آن، مكيدن شست يا انگشت مى تواند موجب نارسايى هاى كلامى (تلفظ اشتباه حرف هاى «ف» و «و»)، اختلال در جويدن، نوك زبانى صحبت كردن، اختلالات گفتارى (مثل لكنت زبان، مِن مِن كردن و...)، خرخر كردن و باز ماندن دهان كودك شود. از آن جايى كه بعد از چند سال مكيدن انگشت ، حالت آرواره و صورت كودك دچار به هم ريختگى مى شود، بر خودپنداره او نيز تأثيرى منفى خواهد داشت.
شيوه هاى درمان
بهترين زمان براى ترك عادات و مشكلات رفتارى كودكان (و از جمله مكيدن انگشت) هنگامى است كه خانواده (والدين كودك و اعضاى خانواده) تغيير و تحولى در پيش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغيير منزل، تغيير مهد (يا مدرسه)، تولد نوزاد