دانلود مقاله در مورد دستگاه تنفسي (بيني )
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 15 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
دستگاه تنفسي (بيني )
تنفس فرايندي است كه از طريق آن، بدن اكسيژن كسب مي كند (براي توليد انرژي) و دي اكسيد كربن (محصول دفعي اصلي) را دفع مي كند. هوا از طريق بيني يا دهان وارد شده، از طريق ناي (لوله هوا) به طرف برونش ها (راه هاي هوايي تحتاني) و برونشيول ها (راه هاي هوايي كوچكتر) در ريه ها مي رود. برونشيول ها به كيسه هايي به نام آلوئول ختم مي شوند كه در اطراف آنها رگ هاي خوني قرار دارد. اينجا اكسيژن وارد خون و دي اكسيد كربن وارد ريه ها مي شود تا به خارج دميده شود. تنفس توسط ديافراگم (يك عضله) و عضلات بين دنده اي انجام مي شود. دستگاه تنفسي شامل حلق (گلو)، حنجره و اپي گلوت نيز هست. لوزه ها و آدنوئيدهـاي واقع در حـلق به مبارزه با عفونت ها كمـك مي كنند. حنجره، حاوي طناب هاي صوتي است كه براي توليد صدا به لرزش در مي آيند. اپي گلوت در طول بلع، ناي را مي بندد تا غذا وارد ريه ها نشود
تنفس چگونه انجام مي شود؟
تنفس عملي است كه به وسيله آن بدن هوا را وارد و خارج مي كند. جريان هوا به درون و بيرون از بدن، به خاطر حركت هوا از نواحي پرفشار به كم فشار صورت مي گيرد. براي تنفس به درون (دم)، ديافراگم و عضلات بين دنده ها منقبض شده، قفسه سينه را بزرگ مي كنند. در نتيجه، فشار هوا در ريه ها كاهش پيدا مي كند، به طوري كه كمتر از فشار هواي اطراف مي شود و هوا وارد ريه ها مي گردد. براي تنفس به بيرون (بازدم)، عضلات شل شده، حجم ريه را كاهش مي دهند. فشار هوا در ريه ها بيش از هواي اطراف مي شود و باعث خروج هوا از بدن مي شود.
2
تبادل گاز در بدن
بافت هاي بدن، دايماً اكسيژن رااز خون مـي گيرند و دي اكسيد كربن را در خون آزاد مي كنند. اكسيژن محيط وارد ريه ها مي شود و از آلوئول ها (كيسه هاي نازك) وارد رگ هاي خوني به نام مويرگ مي گردد كه در آنجا به ماده اي به نام هموگلوبين كه درگلبول هاي قرمز وجود دارد، متصل مي شود. در همين زمان، دي اكسيد كربن از پلاسما (قسمت مايع خون) وارد آلوئول ها مي شود تا با بازدم خارج گردد. درمويرگ هاي بافت ها، گلبول قرمز اكسيژن را آزاد مي كند در حالي كه دي اكسيد كربن وارد پلاسما مي شود.
3
اطلاعات اوليه
دستگاه تنفسي ، اکسيژن براي سلولهاي بدن را تامين ميکند و دياکسيد کربن موجود در بافتها را به خارج از بدن دفع ميکند. دستگاه تنفس شامل ريهها ، مجاري هوايي و قفسه سينه است که ريهها را در خود جاي داده است. در هنگام دم ، ريهها بزرگ ميشوند، فشار درون ريه کاهش مييابد. اختلاف فشار بين ريه و هواي بيرون افزايش مييابد و باعث ميشود که هوا به درون ريهها راه يابد. در هنگام بازدم حجم ريه کمتر ميشود فشار درون ريه افزايش يافته و اختلاف فشار با هواي بيرون بيشتر شده و هوا از ريهها خارج ميشود.
هدف تنفس مبادلات گازها بين بدن و محيط خارج است. براي انجام اين کار تنفس را ميتوان به 4 بخش تقسيم کرد: تهويه ريوي که به معني ورود و خروج هوا بين محيط و حبابچه‌هاست ، ديفوزيون اکسيژن و دياکسيد کربن بين حبابچه‌ها و خون ، انتقال اکسيژن و دياکسيد کربن در خون و
4
مايعات بدن به سوي سلولها و بر‌عکس و تنظيم تنفس. سيستم عصبي بطور طبيعي ميزان تهويه حبابچهاي را بسته به نيازهاي بدن تنظيم ميکند. بطوري که فشار اکسيژن و دياکسيد کربن خون شرياني حتي در جريان فعاليت عضلاني متوسط تا طاقت فرسا و انواع استرسهاي تنفسي به سختي تغيير ميکند.
مرکز تنفسي
مرکز تنفسي از چندين گروه نورونها تشکل شده که بطور دو طرفه در بصل‌النخاع و پل مغزي قرار گرفته‌اند. مرکز تنفسي به سه مجموعه عمده از نورونها تقسيم ميشود.
يک گروه تنفسي پشتي که در ناحيه پشتي بصل‌النخاع قرار داشته و بطور عمده موجب عمل دم ميشوند. اين گروه نقش اصلي را در کنترل تنفس دارند.
يک گروه تنفسي شکمي که در بخش شکمي - جانبي بصل‌النخاع قرار داشته و بسته به اينکه کدام نورونها در اين گروه تحريک شوند، ميتواند موجب عمل دم و بازدم شود.
مرکز پنوموتاکسيک که در ناحيه پشتي در بخش فوقاني پل مغزي واقع شده و به کنترل فرکانس و طرح تنفس کمک ميکند.